ببین ببین اینقدر حرف زدی یادم رفت چی می خواستم پست بذارم!
پ.ن. آهان یادم اومد.
قضیه اینه که مسخره می کنند که: تو وقتی روزه نمی گیری به چه حقی افطاری ها رو شرکت می کنی؟ جوک می کنند می فرستند اینور اونور!
اومدم بکنم تو حلقومشون که به حق همون وقتایی که روزه نبودم ولی احترام نگه می داشتم و روزه خواری نمی کردم. شده از یه روزه دار قند خونم پایین تر می اومد چون سحر و صبحانه هم بیدار نمی شدم قدر اسب آبی تناول کنم و تا شیش عصر هم یه ریز تو بیمارستان سر پا بودم بالا سر اهل و عیال و خود مریض هایی که می خوردند و چه قدر هم تعارف می زدند ولی بازم همونو پس می زدم.
دقیقا و شدیدا به همون حق.
به حق قوانینی که تا چشم باز کردم تو این کشور دیدم به پاچه م فرو رفته، منتها در گوشم خوندند یادت نره انسان موجود مختاری ست.
دقیقا به همین حق! افطاری ها رو شرکت می کنم و می خوام ببینم دقیقا کی چه مشکلی داره با این رفتار!
اومدند احقاق حق کنند. اومدند خدایی کنند. دمشون جیز و هات. ما همین یه خدا بسمون بود واقعا. آدم سرشو تو کدوم چاه بذاره فریاد بزنه امام علی. موندم واقعا!
ای کاش همین الآن دقیقا همین الآن کانالو یه لحظه می زدیم رو آینده ی بهشت و جهنم ببینیم واقعا کی با کدوم رفتارش کجا افتاده. اگه وجود داشته باشه البته.
من اونقدر مغرورم و از رفتار خودم به عنوان یک انسان مطمئنم که می گم اگه جایی که من افتادم اسمش جهنم بود، تابلوشو اشتباه کوبوندن سر درش.
دیگه در نیفتید با این چیزا ک.
چه شکلی دل من رو که اشرف مخلوقات خدام (!) می شی با حرفای مفتت و فکر می کنی که تو جای درستی نشستی لعنتی؟ کی بهت اجازه داده؟
هی ما سکوت می کنیم. احترام نگه می داریم. دریده تر می شند.
خستمه به خدا از یک سری رفتار ها.
ما رو انداختید این وسط هر کی یه لقد می زنه.
درباره این سایت